سرخی تو از من ، زردی من از تو

یکی از آئینهای سالانه ایرانیان چهارشنبه سوری یا به عبارتی دیگر چارشنبه سوری است. ایرانیان آخرین سه شنبه سال خورشیدی را با بر افروختن آتش و پریدن از روی آن به استقبال نوروز می روند. چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برگزار می شود. مردم در این روز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوهایشان مراسمی را برگزار می کنند که ریشه اش به قرن ها پیش باز می گردد(جشن سور) مراسم ویژه آن در شب چهارشنبه صورت می گیرد. برای مراسم در گوشه و کنار کوی و برزن, ایرانیان آتش های بزرگ می افروزند و از روی آن می پرند و ترانه ( سرخی تو از من ، زردی من از تو) می خوانند. 

 ظاهرا مراسم چهارشنبه سوری برگرفته از آئینهای کهن ایرانیان است که همچنان در میان آنها و با اشکال دیگر در میان باقی بازماندگان اقوام آریائی رواج دارد. برای ما سال ۳۶۰ روز بوده با ۵ روز اضافه ( یا هر چهار سال ۶ روز اضافه ). ما در این پنج روز آتش روشن می کردیم تا روح نیاکانمان را به خانه هایمان دعوت کنیم. 

 این جشنها در ایران باستان با نام جشنهای سور شناخته میشد اما چرا به چهارشنبه آخر سال محدود شد ؟ اصولا جشنی به نام چهارشنبه سوری در ایران باستان نداشتیم چون اصلا 4 شنبه نداشتیم ، اما اینکه بمرور این جشن(جشن سور) به 4 شنبه آخر سال منطبق شد خود گویای سخن دیگری است! این آتش چهارشنبه سوری بازمانده آن آتش افروزی ۵ روز آخر سال در ایران باستان است که با عقیده اعراب(اعراب 4شنبه آخر سال را روزی نحس می دانند!!! ) منطبق گشته است . 

 "سور "در زبان و ادبیات فارسی و برخی گویش های ایرانی به معنای "جشن"،"مهمانی"و "سرخ" آمده است .  

 نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی 

                                                که بسی گل بدهد باز و تو در گل باشی 

در این روزهای واپسین سال ، برای همه شما دوستان عزیز آرزوی پیروزی و شادکامی و بهروزی دارم .شاد و خرم باشید .چهارشنبه سوری باصفایی رو براتون آرزومندم.